Postanowienie w przedmiocie prawa pomocy

WSA/Gd/1234/2023

POSTANOWIENIE

Dnia 15 marca 2024 r.

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Anna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Janiny Nowak o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 10 lutego 2024 r. (US.GD/123/2024) w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości w podatku dochodowym oraz odmowy umorzenia odsetek od tej zaległości

postanawia

odmówić przyznania prawa pomocy.

Anna Kowalska

Uzasadnienie

W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 200 zł skarżąca, pismem z dnia 20 lutego 2024 r., wnioskowała o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2021 r., poz. 1805 ze zm.) wniosek taki powinien być złożony na urzędowym formularzu, pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Skarżąca nie dopełniła tego wymagania, w związku z tym referendarz sądowy – na podstawie art. 130 § 1 k.p.c. – wezwał ją do usunięcia braków formalnych pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Skarżąca – w zakreślonym w wezwaniu terminie – dnia 28 lutego 2024 r. złożyła wniosek na formularzu PPS.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że skarżąca nie ma własnego majątku. Pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem i córką. Mąż i córka są właścicielami nieruchomości o powierzchni 0,5 ha, zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni 120 m². Mąż skarżącej osiąga dochody z pracy w wysokości 4500 zł, córka otrzymuje rentę socjalną w wysokości 1200 zł. Pełnoletnia córka skarżącej nie pracuje i pozostaje, tak jak obecnie skarżąca, na utrzymaniu męża.

Skarżąca podała, że w 2021 r. z działalności gospodarczej osiągnęła dochody w wysokości 30 000 zł, w 2022 r. z tego źródła uzyskała 15 000 zł, natomiast w 2023 r., kiedy zlikwidowała działalność gospodarczą, zarobiła na podstawie umowy zlecenia jedynie 5000 zł.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca wyjaśniła, że prowadziła działalność gospodarczą w zakresie usług fryzjerskich. Zaprzestała jednak jej prowadzenia, gdyż jej salon nie przynosił dochodów. Obecnie nie pracuje i nie osiąga żadnych przychodów. Pomaga natomiast mężowi w prowadzeniu domu i pracach ogrodowych na ich nieruchomości. Dlatego też nie ma żadnych środków, które umożliwiłyby jej wniesienie wpisu.

Działając na podstawie art. 246 k.p.c., należy rozważyć, czy w świetle podanych okoliczności skarżąca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Zgodnie z art. 246 § 1 k.p.c. prawo pomocy w zakresie całkowitym Sąd przyznaje osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym – gdy wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku dla utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Skarżąca nie wykazała, że spełnia te wymagania. Ze względu na prowadzenie wspólnego gospodarstwa z mężem i córką i pomoc w pracach ogrodowych na ich nieruchomości ma zabezpieczone zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych i nie ponosi kosztów codziennego utrzymania. Natomiast umiejętności, jakie ma w zakresie fryzjerstwa, umożliwiają jej podjęcie pracy i uzyskiwanie dodatkowych dochodów, czego dowodem są dochody uzyskane w 2023 r. z umowy zlecenia. Tych potencjalnych możliwości skarżąca z własnej woli nie wykorzystuje. Ponadto skarżąca, prowadząc działalność gospodarczą i uzyskując jeszcze w 2021 r. znaczne dochody, powinna liczyć się z koniecznością zabezpieczenia części tych środków na przyszłe wydatki, w tym związane z potrzebą ochrony swoich praw przed sądami, tym bardziej że postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte na jej wniosek. Dlatego też należy stwierdzić, że brak podstaw do pozytywnego załatwienia wniosku, o czym postanowiono w sentencji.

Anna Kowalska