Skarga Kasacyjna

Toruń, dnia 20 marca 2024 r.

Naczelny Sąd Administracyjny Izba Ogólnoadministracyjna Wydział II ul. Świętego Michała 4 00-025 Warszawa

za pośrednictwem: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy II Wydział Ogólny ul. Długa 1 85-038 Bydgoszcz

Skarżąca: Anna Kowalska ul. Słoneczna 24 87-100 Toruń reprezentowana przez radcę prawnego Jan Nowak partnera w Kancelaria Radcy Prawnego Jan Nowak ul. Szeroka 15 87-100 Toruń

Organ administracyjny: Urząd Miasta Toruń ul. Wały Generała Władysława Sikorskiego 8 87-100 Toruń

II GSK 1234/24

SKARGA KASACYJNA

Anna Kowalska od postanowienia z dnia 15 lutego 2024 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy (II SA/Bd 456/24) odrzucającego skargę Anny Kowalskiej na bezczynność Urzędu Miasta Toruń w przedmiocie wydania zaświadczenia

W imieniu skarżącej, której pełnomocnictwo załączam, działając na podstawie przepisu art. 173 i art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1255; zwanej dalej p.p.s.a.), zaskarżam w całości postanowienie z dnia 15 lutego 2024 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy w sprawie o sygn. akt II SA/Bd 456/24.

Sądowi pierwszej instancji zarzucam naruszenie przepisów postępowania: art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. - poprzez niewłaściwe jego zastosowanie, tj. odrzucenie skargi na bezczynność organu w przedmiocie wydania zaświadczenia (czynności z zakresu administracji publicznej) z powołaniem się na brak wyczerpania - przed złożeniem skargi - środków zaskarżenia, w sytuacji, gdy bezspornym jest, że skarżąca - przed wniesieniem skargi - wezwała właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa; otrzymała odpowiedź i w terminie skargę wniosła.

Wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości; 2) rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym, w myśl art. 182 § 1 p.p.s.a.

UZASADNIENIE

W zaskarżonym postanowieniu Sąd pierwszej instancji przyjął, że skarżąca - przed wniesieniem skargi - nie wyczerpała środków zaskarżenia, co musiało spowodować, że Sąd skargę odrzucił jako niedopuszczalną z powołaniem się na przepis art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. Tymczasem z akt sprawy wynika bezspornie, że skarżąca, kwestionując bezczynność Urzędu Miasta Toruń w przedmiocie czynności z zakresu administracji publicznej, jaką jest wydanie zaświadczenia, wezwała ten właśnie organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez załatwienie jej wniosku o wydanie zaświadczenia zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. W wezwaniu tym zarzuciła stan bezczynności organu. Na wezwanie to organ złożył odpowiedź, a skarżąca w ustawowym terminie wniosła skargę do Sądu.

Niezasadnie zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zastosował art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., odrzucając skargę jako niedopuszczalną. Naruszenie tego przepisu postępowania miało zaś istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, gdyż doprowadziło do bezzasadnego odrzucenia skargi na bezczynność organu.

Prawidłowo strona skarżąca zastosowała się do stanowiska doktryny, gdzie wyrażono pogląd, że bezczynność w sprawie wydania zaświadczenia należy kwestionować wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Stanowisko to zasługuje na aprobatę. Zważyć bowiem należy, że postępowanie w przedmiocie wydania zaświadczenia różni się zasadniczo od postępowania administracyjnego ogólnego. Podstawowa różnica jest zaś taka, że to pierwsze ma charakter niejurysdykcyjny. Osoba ubiegająca się o wydanie zaświadczenia (zainteresowany - art. 220 § 1 k.p.a.) nie może być w żadnym razie utożsamiana ze stroną postępowania ogólnego administracyjnego (art. 28 k.p.a.). Odmienność zasadnicza cechuje się jednocześnie tym, że postępowanie ogólne kończy się wydaniem decyzji, a wydanie zaświadczenia kończy się inną czynnością, a nie aktem administracyjnym.

Z tych powodów mamy do czynienia z odrębnościami w zakresie zaskarżania bezczynności organu w postępowaniu kończącym się wydaniem decyzji (jurysdykcyjnym) oraz postępowaniu, w którym jest podejmowana inna czynność z zakresu administracji publicznej (niejurysdykcyjnym). Sprawa wydania zaświadczenia nie jest sprawą administracyjną w rozumieniu art. 1 pkt 1 k.p.a. - nie kończy się wydaniem decyzji. Kończy się podjęciem innej czynności. Zażalenie na bezczynność organu (art. 37 § 1 k.p.a.) - jak słusznie podniósł Sąd - przysługuje "stronom postępowania administracyjnego". Osoba wnioskująca o wydanie zaświadczenia stroną zaś nie jest. Zatem w sprawie bezczynności w przedmiocie wydania zaświadczenia nie mamy do czynienia ani ze "sprawą", ani ze "stroną" - w rozumieniu nadanym tym zwrotom w art. 37 § 1 k.p.a. w zw. z odpowiednio: art. 1 pkt 1 i 28 k.p.a. Co więcej, racjonalny ustawodawca - odmiennie jak w przepisie art. 237 § 4 k.p.a. - nie odesłał do odpowiedniego stosowania art. 37 k.p.a. w sprawach wydawania zaświadczeń. Tym samym, mając na względzie reguły wykładni systemowej, uwzględniając zasadę racjonalności ustawodawcy, stanowisko ww. glosatora należy uznać za trafne.

Na marginesie należy podnieść, że najnowsze judykaty w sprawach bezczynności dot. innych aktów i czynności wskazują również, iż nie jest nawet konieczne wzywanie do usunięcia naruszenia prawa - przed wniesieniem skargi (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 stycznia 2024 r., IV SA/Wa 123/23, Lex 1234567; wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2023 r., II GSK 456/23, Lex 7654321; wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 listopada 2023 r., III SA/Kr 789/23, Lex 9876543).

W niniejszej sprawie skarżąca spełniła więc warunek wniesienia skargi, wzywając organ do usunięcia naruszenia prawa. Skarga była dopuszczalna.

Mając to na względzie, skarga kasacyjna ma usprawiedliwioną podstawę.

radca prawny (-) Jan Nowak

Załączniki: 1. Odpis skargi kasacyjnej; 2. Pełnomocnictwo do sporządzenia skargi kasacyjnej; 3. Dowód opłaty skarbowej od pełnomocnictwa; 4. Dowód uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej.